Com´ esser, donna, puote, e pur se ´l vede
La lunga esperienza, che più dura
Immagin viva in pietra alpestre e dura,
Che ´l suo fattor che morte in breve fiede?

La cagione all´ effetto inferma cede,
Ed è dall´ arte vinta la natura:
Io ´l so ch´ amica ho si l´ alma scultura,
E veggo il tempo omai rompermi fede.

Forse ad ambedue noi dar lunga vita
Posso, o vuoi nei colori o vuoi nei sassi,
Rassembrando di noi l´ affetto e ´l volto;

Sicchè mill´ anni dopo la partita
Quanto tu bella fosti ed io t´ amassi
Si veggia, e come a amarti io non fui stolto.

Michelangelo "An Vittoria Colonna"

 


(deutsch...) | (...avvagy magyar végzödést?...) | (...Zum Anfang)


Dies sehn wir, Herrin, zeit- und leiderfahren:
Es ist ein dauernderes Dasein eben
dem Bildwerk vor dem Bildenden gegeben,
der hingehn muß in seinen weißen Haaren.

Der Schöpfer stirbt, Geschaffnes kommt zu Jahren.
So siegt die Kunst, so unterliegt das Leben.
Mit ganzer Seele meinem Werk ergeben -
ich weiß, wie Zeit und Tod mit mir verfahren.

Doch könnt ich Ewigkeit verleihn uns beiden,
fügt ich nach deinem Wink, in Farb, im Steine
ein Bild von uns, getreu und formerlesen,

zu zeugen tausend Jahr nach unserm Scheiden,
wie deine Züge schön, wie elend meine,
und wie dich lieben mir Gesetz gewesen.

Josef Weinheber (1892-1945)


(Vor...) | (...Zurück) | (...Zum Anfang)




Emlékezet...

Emlékezet!
Te összetört hajónk egy deszkaszála,
Mit a hullám s a szél viszálya
A tengerpartra vet... --

Petöfi Sándor (1846, Március 10. elött)






(deutsch) | (...Zurück) | (...Zum Anfang)




Erinnerung...

Erinnerung!
Du eine Planke unseres zerborstenen Schiffs,
Im Streiten von Wellen und Wind
Ans Ufer des Meeres geworfen... --

Sandor Petöfi, vor 10. März 1846

(übertr. A.W.T.)

 


(ein letztes) | (...zurück) | (zum Anfang...)







Life is nothing more than the shade
Of drifting clouds upon a river, or
Than your breath upon a looking glass.

Li T'ai-po (????)

(tr. A.W.T.)

 



(...zurück) | (zum Anfang...)





. . .no - it's Alexander Petöfi, the famous hungarian poet ;­)


Még alig volt reggel...

Még alig volt reggel, már megint este van.
Még alig volt tavasz, már megint itt a tél.
Még alig, Juliskám, hogy megösmerkedtünk,
s már feleségem vagy, már rég azzá lettél.

Még alig hogy játszánk apáink térdén, s már
maholnap ott alszunk nagyapáink mellett...
Csak annyi az élet mint futó felhönek
árnya a folyón, mint tükrön a lehellet.

Petöfi Sándor
Pest, 1847. (December)

 


(...Zurück) | (Zum Anfang...)