Mai am un singur dorMai am un singur dor:In linistea serii Sã mã lãsati sã mor La marginea mãrii; Sã-mi fie somnul lin Si codrul aproape, Pe-ntinsele ape Sã am un cer senin. Nu-mi trebuie flamuri, Nu voi sicriu bogat, Ci-mi împletiti un pat Din tinere ramuri. Si nime-n urma mea Nu-mi plîngã la crestet, Doar toamna glas sã dea Frunzisului vested... Pe cînd cu zgomot cad Izvoarele-ntr-una, Alunece luna Prin vîrfuri lungi de brad. Pãtrunza talanga Al serii rece vînt, Deasupra-mi teiul sfînt Sã-si scuture creanga. Cum n-oi mai fi pribeag De-atunci înainte, M-or troieni cu drag Aduceri aminte. Luceferi, ce rãsar Din umbra de cetini, Fiindu-mi prieteni, O sã-mi zîmbeascã iar. Va geme de patemi Al mãrii aspru cînt... Ci eu voi fi pãmînt In singurãtate-mi. (1883, în vol. Poesii) |
|
One Wish Alone Have IOne wish alone have I:In some calm land Beside the sea to die; Upon its strand; That I forever sleep, The forest near, A heaven clear, Stretched over the peaceful deep. No candles shine, Nor tomb I need, instead Let them for me a bed Of twigs entwine. That no one weeps my end, Nor for me grieves, But let the autumn lend Tongues to the leaves, When brooklet ripples fall With murmuring sound, And moon is found Among the pine-trees tall, While softly rings The wind its trembling chime And over me the lime Its blossom flings. As I will then no more A wanderer be, Let them with fondness store My memory. And Lucifer the while, Above the pine. Good comrade mine, Will on me gently smile; In mournful mood, The sea sings sad refrain ... And I be earth again In solitude. (Transl. by Angela Clark, London, UK.) |
|
Hab´ einen Wunsch zuletztHab' einen Wunsch zuletzt,Wenn abends still ich geh', Daß man mich sterben läßt Am Rand der See; Und der Wald sei mir nah' Und sanft mein Traum, Und überm Meeressaum Der Himmel weit und klar. Brauch' keinen Lichterreigen, Kein reiches Totenbrett, Man flechte nur ein Bett Mir aus jungen Zweigen. Soll keiner auf der Flur; Mein End' beweinen matt, Der Herbst geb' Stimme nur Dem kleinen welken Blatt... Wenn immerdar dann fällt Der Quell mit hellem Ton, Gleite ganz sacht der Mond Über dunkler Tannen Zelt. Kuhschellenklang soll weh'n Im kühlen Abendwinde, Lass' über mir der Linde Erhabne Zweige geh'n. Werd' ich nimmer unstet sein Sodann für alle Zeit, Schließ' in den Sinn mich ein Mit Zärtlichkeit. Steigen auf die Abendstern' Überm Schatten des Tann, Werden als Freunde dann Schenken ein Lächeln gern. Und ächzen wird vor Leid Die See mit rauhem Reim... Doch ich werd' Erde sein In Einsamkeit (tradus de A.W. Tüting) |
|